|
|
BANA SENI GEREK
SENI
Aşkin aldi benden
beni
Bana seni gerek
seni
Ben yanarim dün ü
günü
Bana seni gerek
seni
Ne varliga
sevinirim
Ne yokluga
yerinirim
Aşkin ile avunurum
Bana seni gerek
seni
Aşkin âşiklar
öldürür
Aşk denizine
daldirir
Teselli ile
doldurur
Bana seni gerek
seni
Aşkin şarabindan
içem
Mecnun olup daga
düşem
Sensin dün ü gün
endişem
Bana seni gerek
seni
Eger beni öldüreler
Külüm göge
savuralar
Topragim orda
çagira
Bana seni gerek
seni
Yunus'durur benim
adim
Gün geçtikçe artar
odum
Iki cihanda
maksûdum
Bana seni gerek
seni
YUNUS EMRE
YA ILAHI GER SUAL
ETSEN BANA
Yâ Ilâhî ger sual
etsen bana
Bu durur anda
cevabim uş sana
Ben bana zulm
eyledim ettim günah
N'eyledim n'ettim
sana ey padişah
Ben mi düzdüm beni
sen düzdün beni
Pür ayip nişe
getirdin ey Ganî
Gözüm açip gördügüm
zindan içi
Nefs ü hevâ pür
dolu şeytan içi
Haps içinde
ölmeyeyim deyü aç
Mismil ü murdar
yedim bir iki kaç
Nesne eksildi mi
mülkünden senin
Geçti mi hükmüm ya
hükmünden senin
Rizkini yiyip seni
aç mi kodum
Ya yiyip öynünü
muhtaç mi kodum
Geçmedi mi
intikamin öldürüp
Çürütüp gözümü
toprak doldurup
Kil gibi köprü
yaparsin geç deyü
Sen seni gel
dûzahimdan seç deyü
Kil gibi köprüden
âdem mi geçer
Ya düşer ya dayanir
yahud uçar
Kullarin köprü
yaparlar hayr içün
Hayri budur kim
geçeler seyr içün
Tâ gerek bünyâdi
muhkem ola ol
Ol geçenler eydeler
uş dogru yol
Terzi kurarsin
hevâset dartmaga
Kasd idersin beni
oda atmaga
Terezî ana gerek
bakkal ola
Yâ bezirgân tâcir ü
attar ola
Çün günah
murdarlarun murdaridur
Hazretinden
yaramazlar kâridur
Sen basirsin hod
bilürsün hâlimi
Pes ne hâcet
dartasin âmâlimi
Degmedi hiç
Yunus'dan sana ziyan
Sen bilürsün
âşikâre vü nihan
Bir avuç topraga
bunca kiyl ü kal
Neye gerek iy
kerim-i zül-celâl
YUNUS EMRE
DELI GONUL
Tasdin yine deli
gonul
Sular gibi caglar
misin
Aktin yine kanli
yasim
Yollarimi baglar
misin
Nidem elim ermez
yare
Bulunmaz, derdime
care
Oldum ilimden avare
Beni bunda egler
misin
Yavi kildim ben
yoldasi
Onulmaz bagrimin
basi
Gozlerimin kanli
yasi
Irmak olup caglar
misin
Ben toprak oldum
yoluna
Sen asiri
gozedirsin
Su karsima gogus
gerip
Tas bagirli daglar
misin
Harami gibi yoluma
Arkuru inen karli
dag
Ben yarimden ayri
dustum
Sen yolumu baglar
misin
Karli daglarin
basinda
Salkim salkim olan
bulut
Sacin cozup benim
icun
Yasin yasin aglar
misin
Esridi YUNUS'un
cani
Yoldayim, illerim
hani
YUNUS duste gordu
seni
Sayru musun, saglar
misin
YUNUS EMRE
IYI DOST ASKUN
DENIZINE
Iyi dost aşkun
denizine
Girem gark olam
yüriyem
Iki cihan meydan
ola
Devranum sürem
yüriyem
Bülbül olubani ötem
Gönül olam canlar
utam
Başumi elüme alip
Yolina varam
yüriyem
Şükür gördüm
didarini
Aşdum visâlün
yârini
Bu benlik senlik
şarini
Terkini uram
yüriyem
Yunus'dur aşk
âvâresi
Biçareler biçaresi
Sendedür derdüm
çaresi
Dermanum soram
yüriyem
YUNUS EMRE
HAK CIHANA DOLUDUR
Hak cihana doludur
Kimseler Hakk'i
bilmez
Onu sen senden iste
Ol senden ayri
olmaz
Ahret yavlak
irakdir
Dogruluk key
yarakdir
Ayrilik sarp
firakdir
Hiç giden geri
gelmez
Gelin taniş olalim
Işi kolay kilalim
Sevelim sevilelim
Dünya kimseye
kalmaz
Yunus sözün
anlarsan
Mânâsini dinlersen
Sana iyi dirlik
gerek
Bunda kimseye
kalmaz.
YUNUS EMRE
EVVEL BENEM AHIR
BENEM
Evvel benem ahir
benem
Canlara can olan
benem
Azup yolda
kalmişlara
Hâzir meded iren
benem
Düş döşedüm bu
yerleri
Çöksü urdum bu
daglari
Sayvân eyledüm
gökleri
Girü dutup duran
benem
Dahi aceb âşiklari
Ikrâr u din iman
oldum
Halkun gönlinde
küfrile
Islâmila iman benem
Halk içinde dirlik
düzen
Bu üstine kara
dizen
Dört kitabi togru
yazan
Ol yazilan Kur'an
benem
Yunus degül buni
diyen
Kendüligidir
söyleyen
Kâfir olur
inanmayan
Evrel âhir heman
benem
YUNUS EMRE